Κείμενο Πάνου Τριγάζη προς συζήτηση

Ορισμένοι στην Αριστερά («Εμείς, εμείς οι μόνοι συνεπείς»), ζητούν την κατάργηση της Δημοτικής Επιχείρησης Ανάπτυξης Δήμου Βύρωνα (ΔΕΑΔΒ) και την ενσωμάτωση των υπηρεσιών που προσφέρει στον διοικητικό οργανισμό του Δήμου, διότι έτσι – λένε – θα προσφέρονται φθηνότερα οι εν λόγω υπηρεσίες στον δημότη, αν και δεν είναι μόνο δημότες Βύρωνα οι χρήστες τους.

Επιπλέον, ως Ανώνυμη Εταιρεία η ΔΕΑΔΒ θεωρείται εκ μέρους τους μορφή ιδιωτικοποίησης των δημοτικών υπηρεσιών  γενικότερα. Αν δεν κάνω λάθος, οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει πραγματική αυτοδιοίκηση στον καπιταλισμό και ότι όπως είναι σήμερα ο θεσμός λειτουργεί ως «μακρύ χέρι» του κράτους. Άρα, το να περιέρχονται κεντρικά στην δημοτική διοίκηση όλες οι προσφερόμενες υπηρεσίες, δεν σημαίνει φιλολαϊκή πολιτική, αλλά υπηρετεί τον ακραίο κρατισμό και συγκεντρωτισμό, δηλαδή μοντέλο που κατέρρευσε παταγωδώς.

Με την ίδια λογική, η δήθεν αριστερή άποψη για τον Δήμο Βύρωνα και την λειτουργία του ζητούσε την κατάργηση των Νομικών Προσώπων του Δήμου (ΝΠΔΔ) και την ενσωμάτωσή τους στις αντίστοιχες Διευθύνσεις. Αυτό συνέβη κατ΄ανάγκη το 2015, διότι ο Δήμος Βύρωνα παραδόθηκε πλήρως χρεωκοπημένος στην παράταξη Κατωπόδη από την παράταξη Χαρδαλιά. Έτσι, διατηρήθηκε μόνο ένα Νομικό Πρόσωπο, το Κέντρο Μελέτης Χορού «Ισιδώρα και Ραϋμόνδος Ντάνκαν», του οποίου πρόεδρος είναι ο εκάστοτε Δήμαρχος, στη δε διοίκησή του σήμερα μετέχουν τουλάχιστον δύο παρατάξεις της αντιπολίτευσης. Ορθότατα, λόγω του αντικειμένου της αλλά και του συμβολισμού της, η δομή αυτή διατηρήθηκε και έχει πάει πολύ καλά, προσελκύοντας πολλούς δημότες στις δραστηριότητές του αλλά και επισκέπτες εκτός του Βύρωνα.

Σύντομο ιστορικό της ΔΕΑΔΒ

Η ΔΕΑΔΒ δρύθηκε το 1990, με βάση τον νόμο 1416/1984, με Δήμαρχο τον αείμνηστο Δημήτρη Νικολαΐδη, που δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως οπαδός της ιδιωτικοποίησης δημοτικών υπηρεσιών.

Δυστυχώς, με Ρογκάκο Δήμαρχο, μετά το 1994,  η ΔΕΑΔΒ διοικήθηκε μονοπαραταξιακά, μετατρεπόμενη σε φορέα ρουσφετολογικών προσλήψεων. Έτσι, προέκυψαν μεγάλα χρέη στο ΙΚΑ και άλλα σοβαρά προβλήματα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στις 7-7-1999, η ΔΕΑΔΒ είχε 247 εργαζόμενους, από τους οποίους 13 αποχώρησαν οικειοθελώς και 20 απολύθηκαν.

Η ανώμαλη κατάσταση  κορυφώθηκε τον Ιούνιο του 2001, όταν τα χρέη στο ΙΚΑ ξεπέρασαν τα 700 εκατομμύρια δραχμές και οι οφειλές μισθών σε εργαζόμενους έφθανε μέχρι και τους 10 μήνες. Επρόκειτο για κατάντια μιας αρχικά κερδοφόρας επιχείρησης.

Τότε η παράταξη της οποίας ήμουν επικεφαλής είχε κάνει τις ακόλουθες προτάσεις διεξόδου. Ζητούσαμε:

«Το πρώτο που πρέπει να κάνει η διοίκηση Ρογκάκου είναι να αναγνωρίσει τις ευθύνες της και να ζητήσει συγγνώμη από το λαό του Βύρωνα και τους εργαζόμενους.

Δεύτερο: Η Δημοτική Αρχή οφείλει να αντιληφθεί ότι τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται σπασμωδικά. Χρειάζεται ένα συνολικό σχέδιο εξυγίανσης της επιχείρησης, με κύριο στόχο τη διεύρυνση των εσόδων όχι τη μείωση των εξόδων με απολύσεις εργαζομένων. Δυνατότητες υπάρχουν.

Τρίτο: Χρειάζεται μία ικανή σύγχρονη διοίκηση που θα λειτουργήσει με αξιοκρατικά, και όχι μονοπαραταξιακά, κριτήρια και ουσιαστικό έλεγχο του Δημ. Συμβουλίου.

Τέταρτο: Απαιτείται άμεση και σαφής οριοθέτηση των σχέσεων και των λειτουργιών του Δήμου και της Δημοτικής Επιχείρησης.

Πέμπτο: Σε μια πορεία εξυγίανσης και διεύρυνσης των εσόδων της επιχείρησης πρέπει κάποιες υπηρεσίες και ειδικότερα εκείνες που έχουν σχέση με το νεκροταφείο να προσφέρονται φθηνότερα στους δημότες. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτός ήταν ένας από τους λόγους της δημιουργίας της  ΔΕΑΔΒ, πριν 10 χρόνια».

Αναπτυξιακή λογική

Σήμερα, μια αναπτυξιακή λογική για τον Δήμο Βύρωνα θα έπρεπε να προβλέπμεει και άλλα ΝΠΔΔ, όχι κατ΄ανάγκη εκείνα που προϋπήρξαν, αλλά με νέα αντικείμενα, ώστε να αντλούν πόρους και από ευρωπαϊκά προγράμματα. Για παράδειγμα, αν έχουμε σχέδιο για την ανάδειξη του Βύρωνα σε τουριστικό προορισμό λόγω του ονόματός του και της γειτνίασής του με τον Υμηττό (όπου και ιστορικές μονές),   πρέπει να συσταθεί το αντίστοιχο Νομικό Πρόσωπο. Το ίδιο ισχύει για την περίπτωση ίδρυσης Κέντρου Μελέτης Βυρωνισμού και Φιλελληνισμού (ΚΕΜΕΒΦ), με την ευκαιρία και των 200 χρόνων της Επανάστασης του 1821, όπως προτείνει ο Σύνδεσμος Μπάϊρον για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό.

Στο σημείο αυτό, επισημαίνω ότι η δογματική αντίληψη απορρίπτει και τον τομέα Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (ΚΑΛΟ), που βασίζεται στην συνεταιριστική ιδέα και τον οποίο προώθησε νομοθετικά και έμπρακτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, οι επιχειρήσεις του τομέα αυτού της οικονομίας επιδιώκουν κέρδη, αλλιώς δεν επιζούν. Δεν έχουν, όμως, θεό τους το κέρδος ούτε, πολύ περισσότερο,το υπερκέρδος, όπως συμβαίνει στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Δεν περιλαμβάνουν δραστηριότητες κοινωνικά και ηθικά απαράδεκτες, πχ, που μολύνουν το περιβάλλον, δεν μετέχουν σε εξαγωγές όπλων, κλπ.

Παρόμοια είναι και η φύση της ΔΕΑΔΒ, που για να βοηθήσει τον Δήμο Βύρωνα και γενικότερα την πόλη και να προσφέρει δουλειά, οφείλει να έχει λογικά κέρδη, τουλάχιστον να μην έχει παθητικό. Η διαφορά με μια καπιταλιστικού χαρακτήρα επιχείρηση, που τα κέρδη της ιδιοποιείται ο ιδιοκτήτης/ιδιώτης, είναι ότι τα ενδεχόμενα κέρδη της ΔΕΑΔΒ πάνε στον Δήμο ή στηρίζουν δραστηριότητές του, πολιτιστικές ή άλλες. Φτάνει πια η σύγχυση και η σπέκουλα!

Ο Πάνος Τριγάζης είναι  δημοτικός σύμβουλος της παράταξης «Στάση Βύρωνα»